Skip to main content

ജീവൻ പ്രപഞ്ചത്തിൽ ഒരു രോഗാണു

കലികാലമാണിത് കല്കിയാണ്
കല്കി എന്നത് ഉൾക്കയാകാം

ദുരന്തമാകാം അത് ദുരിതമാകാം
ദുരന്തമെന്നാൽ അത് ഭൂമിയാകാം

ഭൂമിക്കു ദുരിതം രോഗമാകാം
രോഗകാരണം ജീവനാകാം

ഭൂമിയിൽ ജീവൻ രോഗമാകാം
രോഗിയാക്കും രോഗാണുവാകാം

രോഗം ചികിത്സിച്ചു ഭേദമാക്കാം
ജീവന് മരണമേ ചികിത്സയുള്ളൂ

ജീവനോ രോഗമോ മാറാരോഗം?
ജീവനല്ലേ?  ഭൂമിക്കു മാറാരോഗം!

ഭൂമിയാണിത്  ജീവനാണ്
ഭൂമിക്കു ജീവൻ പ്രാണനാണ്‌

ഭൂമി പ്രപഞ്ചത്തിൽ ദേഹമാണ്
ദേഹത്ത് ഉള്ളത്  ജീവനാണ്

ജീവൻ ദേഹത്തെ കൊണ്ടേ പോകൂ
ജീവനും ഭൂമിയെ കൊണ്ട് പോകാം

ജീവൻ നശിപ്പിച്ചു ഭൂമിയെ രക്ഷിക്കാൻ
ഉൾക്ക ഭൂമിയിൽ പതിച്ചിരിക്കാം
കാലം കലി ആയി ഗണിച്ചിരിക്കാം

Labels

Labels:

Comments

  1. റിനി ശബരി20 August 2013 at 17:55

    പഴിത്തിലയുടെ കൊഴിയലില്‍
    ചിരിപ്പത് , നാളെയുടെ കാറ്റില്‍ കൊഴിയുന്ന പച്ചയാണ് ..
    കാത്ത് വയ്ക്കേണ്ട പലതും ചാരമായി പൊകുന്നു
    സ്ഥായി ആയി ഇവിടം നിനക്കുള്ളതെന്ന ചിന്തയില്‍ ..!
    ഭൂമിയിലേ ജീവന്റെ ആരംഭമാകാം
    എല്ലാ വിഷത്തിന്റെയും ഉറവിടവും ...
    ജീവനിലൂടെ ഭൂമി ഇല്ലാണ്ടായി പൊകുക തന്നെ ചെയ്യും ...
    തലമുറകള്‍ക്ക് വേണ്ടി കാത്ത് വയ്ക്കാതെ
    ഇന്നിലേക്ക് മാത്രം ജീവിക്കുന്ന മനസ്സുകള്‍ക്ക്
    ബാക്കി വയ്ക്കുവാന്‍ , രോഗാണു പേറുന്ന ജീവന്‍ മാത്രം ..
    അതു നശിപ്പിക്കുന്നത് , സ്വന്തം മാതാവിനേയും ...!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ബൈജു മണിയങ്കാല 21 August 2013 at 10:36

      അമ്മയും കുട്ടിയും സുഖമായിരിക്കട്ടെ വളരെ സത്യമാണ് റിനി നിരീക്ഷണങ്ങൾ. കാഴ്ചകൾ ഹൃദയ ഭേദകം. മനുഷ്യൻ പാപി ആണ് അവനെ നേര്വഴിക്കു നയിക്കുവാൻ മതങ്ങൾ വന്നു. ആ മതങ്ങളെ അവൻ പാപി ആക്കി. മനുഷ്യൻ നന്നാവാതെ മതം ഏതു വന്നാലും നന്നാവില്ല മതം കൂടി നശിക്കും പഴി ദൈവത്തിനും

      Delete
  2. സൗഗന്ധികം20 August 2013 at 21:03

    HUMAN BODY IS A MINIATURE OF THE COSMIC BODY

    എവിടെയോ വായിച്ചതായി ഓർക്കുന്നു.ശരിയോ തെറ്റോ,

    ഭൂമി പ്രപഞ്ചത്തിൽ ദേഹമാണ്
    ദേഹത്ത് ഉള്ളത് ജീവനാണ്

    ഈ വരികൾ അതിനരികിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നു. നല്ല കവിത.


    ശുഭാശംസകൾ...

    ReplyDelete
    Replies
    1. ബൈജു മണിയങ്കാല 21 August 2013 at 10:37

      സൌഗന്ധികം ചിന്തകൾക്ക് തരുന്ന ഈ നല്ല പ്രോത്സാഹനങ്ങൾക്ക് വളരെ വളരെ നന്ദി

      Delete
  3. ajith21 August 2013 at 00:13

    ജീവന്‍ എല്ലാ ജീവനും ജീവനാണ്
    അത്രയുമെനിയ്ക്കറിയാം!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ബൈജു മണിയങ്കാല 21 August 2013 at 10:40

      ജീവനില്ലാത്തവക്ക് ആയുസ്സ് കൂടുതൽ ഉണ്ട് അത് കൊണ്ട് തന്നെ ജീവനില്ലാത്തവക്കും കൂടുതൽ ജീവനുണ്ട്
      നന്ദി അജിത്ഭായ്

      Delete
  4. AnuRaj.Ks21 August 2013 at 15:44

    മുഴുവന്‍ ഫിലോസഫിയാണ്...എനിക്ക് വലിയ പിടിയില്ല....

    ReplyDelete
    Replies
    1. ബൈജു മണിയങ്കാല 22 August 2013 at 09:21

      ജീവിതം ഒരു ഫിലോസഫി നന്ദി അനുരാജ്

      Delete

Post a Comment

ജനപ്രിയ പോസ്റ്റുകൾ

ജമന്തിനഗരങ്ങൾ

എന്ത് കിട്ടിയാലും  അത് പൊതിയിട്ട് സൂക്ഷിക്കുന്ന കുട്ടിയേ പ്പോലെ പക്ഷികളേ പൊതിയിട്ട് സൂക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു തൂവലുകളുടെ നെയിംസ്ലീപ്പ് ഒട്ടിക്കും മുമ്പ്  അത് തുറന്നു നോക്കും മുമ്പ് അത് പുസ്തകമാകും മുമ്പ് ആകാശം വേനൽ പൊതിയിട്ട് സൂക്ഷിക്കുന്നു സൂര്യനത് തുറന്നുനോക്കുന്നു ആരുടേയും നെയിംസ്ലിപ്പ് ആകാത്ത, ഇനിയും ഒരു പകലിലിലും വെട്ടിയൊട്ടിക്കപ്പെടാത്ത വെയിൽ പകലിനും മുമ്പേ ഏകാന്തയുടെ നെയിംസ്ലിപ്പ് ഒട്ടിച്ച് പേരെഴുതി വിഷാദങ്ങൾ പൊതിയിട്ട് ആരും സൂക്ഷിക്കുന്നില്ല ജലം പൊതിയിട്ട് സൂക്ഷിക്കുന്നതെന്തും മീനാവുന്നില്ല സ്വയം പൊതിയാകുമ്പോഴും അഴിയുമ്പോഴും ആമ്പലുകൾ അത് തുറന്നുനോക്കുന്നില്ല പകരം ആമ്പലുകൾ സ്വയം അഴിയുന്നു  രാത്രികൾ ഇരുട്ടിൻ്റെ പൊതിയിലേക്ക് നക്ഷത്രങ്ങളുടെ പൊടിയിലേക്ക് അസ്തമയം മാത്രം കൊള്ളും സ്വയം അഴിയും വിഷാദത്തിൻ്റെ പൊതി എന്നിട്ടും അത് വല്ലപ്പോഴും എടുത്ത് മറിച്ച് നോക്കുമ്പോഴും മാനം കാണാതെ സൂക്ഷിച്ചീടും അതിലെ ഏകാന്തത മയിൽപ്പീലി പോലെ  അതിൽ പെറ്റുപെരുകും അതിലെ വിഷാദം ഏറ്റവും പുതിയ വേനലേ ഏറ്റവും പുതിയ ഇന്നലേ എന്ന് രണ്ട് വേനലുകൾക്കിടയിലൂടെ ഒഴുകിപ്പോകും നദിയേ എന്ന്  സൂര്യനേ ലാളിക്ക...
Post a Comment
Read more

സംശയങ്ങളുടെ മ്യൂസിയം

ഞാൻ കവിതയെഴുതുവാനിരിക്കും അതിനെ നിശ്ചലത ചേർത്ത് ഡാവിഞ്ചീശിൽപ്പമാക്കും വാക്ക് ശിൽപ്പങ്ങളുടെ കമ്പോളത്തിൽ എൻ്റെ ശിൽപ്പം മാത്രം  അതിൻ്റെ നിശ്ചലത തിരക്കിയിറങ്ങും കാണുന്ന നിശ്ചലതകളോടൊക്കെ വിലപേശിനിൽക്കും കവിത മറക്കും മുരടനക്കലുകളുടെ മ്യൂസിയത്തിൽ നോക്കിനിൽപ്പുകളിൽ, അതിൻ്റെ ശബ്ദം  അനക്കം  വീണ്ടെടുക്കുവാനാകാത്ത ഒരു വാക്ക്  പതിയേ എൻ്റെ കവിതയിലേക്ക്  നടക്കും അത്  നിശ്ശബ്ദതകളെ താലോലിക്കും കവിതയിലേക്ക് നിശ്ചലതകളേ സന്നിവേശിപ്പിക്കും ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഓരോ വാക്കിനേയും സമാധാനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും കാക്ക അതിൻ്റെ വാക്ക് കൊത്തി കല്ലാക്കി  ഒരു കുടത്തിലിടുമ്പോൽ പൊങ്ങിവരും ജലത്തിൽ തൻ്റെ ദാഹത്തെ കണ്ടെത്തുമ്പോലെ കണ്ടെത്തലുകളുടെ കല  പിന്നെയെപ്പോഴോ അതും കല്ലാവും അപ്പോഴും ദാഹം ബാക്കിയാവും മാപ്പിളപ്പാട്ടുള്ള ഒരിടത്ത്  കുണുങ്ങുവാൻ പോകും ജലം എൻ്റെ പ്രണയിനിയുടെ ദാഹത്തെ അവളുടെ തൂവാലക്കാലങ്ങൾ ഒപ്പിയെടുക്കും വണ്ണം കാക്കകറുപ്പുള്ള കവിതയിലെങ്കിലും ഒരു കല്ലാവുമോ ദാഹം കവിത കല്ലാവും കാലത്ത്  അവളാകുമോ ജലം ബാക്കിയാവും ദാഹം  ഒരു ഒപ്പനയിലെങ്കിലും വാക്കാവും വിധം ഒരു പക്ഷേ കവിതയില...
Post a Comment
Read more

മരണം പൂർത്തിയാക്കാത്ത മനുഷ്യൻ

മരണം പൂർത്തിയാക്കാത്ത മനുഷ്യൻ എന്ന് എന്നേ കളിയാക്കും പക്ഷി നീ നിൻ്റെ പറക്കൽ പൂർത്തിയാക്കിയിട്ടുണ്ടോ ഞാൻ പക്ഷിയോട് കയർക്കുന്നു. മാനം എൻ്റെ മരണം ഞാനതിൽ ലയിക്കുന്നു എന്നാകും പക്ഷി നിൻ്റെ പറക്കൽ  എന്റെ ഒരു നേരത്തെ മരണത്തിന് സമാനമാണോ  നിൻ്റെ പറക്കൽ  നിൻ്റെ തൂവലുകൾ നീ വെച്ചുമാറാറുണ്ടോ ഞാൻ ചോദിക്കുന്നു ഉടൽ വെച്ച് മാറും മരണം പോലെ? ഞാൻ പക്ഷിയല്ലാതായിട്ട് അധികമായിട്ടില്ലാത്ത മനുഷ്യൻ എനിക്ക് മാനത്തിൻ്റെ മണം തൂവലുകൾക്ക് മൗനത്തിൻ്റെ ഘടനകൾ തൂവലുകളുടെ തൊഴിൽ ഇപ്പോഴും  എൻ്റെ മരണം ചെയ്യുന്നു മറ്റൊരു പക്ഷിയുടെ പറക്കലിൽ എൻ്റെ ഉടൽ പങ്കെടുക്കുന്നു ഒരു പക്ഷേ ശൂന്യതയുടെ വെച്ചുമാറൽ മാനവുമായുള്ള അഭിമുഖം എൻ്റെ പക്ഷി മതിയാക്കുന്നു അവ ശബ്ദം മടക്കുന്നു നീല നിലനിർത്തുന്നു.
Post a Comment
Read more