നിശ്വാസം

അപകടത്തിൽപ്പെട്ട കപ്പൽ ആടിയുലയും മുമ്പ് ഉയർത്തും കൊടി അപകടത്തിൽപ്പെട്ട കപ്പൽ അപ്പോഴും കപ്പിത്താന്റെ കവിതയിൽ പൊങ്ങിക്കിടക്കും ഒരു വാക്ക് കപ്പലിൽ നിന്നും കടൽ, അപകടം തുടച്ചുമാറ്റുകയും ആടിയുലയുന്നതിനുമപ്പുറം സുരക്ഷിതമായി കപ്പൽ തിരികെവെയ്ക്കുകയും ചെയ്താൽ ഒന്നും ചെയ്യുവാനില്ലാത്ത കൊടി അവിടെ അതിനെ കപ്പൽ പോലും നിലനിർത്തുന്നില്ല കപ്പിത്താൻ കവിതയെഴുതുമ്പോൾ അപകടത്തിൽ പെടും കപ്പൽ, എന്നൊരു ദുസ്സൂചന മാത്രം അപ്പോഴും കവിത  വാക്കുകളിൽ നിലനിർത്തുന്നു. കവിതയ്ക്ക് പുറത്ത്, ദുസ്സൂചനകൾ ഒരു സമുദ്രമാകുന്നു. അകത്ത് ഉടലിലെ കപ്പൽച്ചാൽ കടക്കും, ഉടൽ മുഴുവൻ കൊടിയാവും രതിയെന്ന കപ്പൽ എഴുതി നിർത്തുമ്പോൾ കവിതയിലെ രതിയെന്ന ദുസ്സൂചന ഉടലിൽ നിന്ന്, പൊറ്റ പോലെ അടർന്ന് കവിതയ്ക്ക് പുറത്തേയ്ക്ക് ആടിയുലച്ചിലുകൾ അടർത്തി നഗ്നതകൾ തുടച്ച് തിരികെ ഉടലിൽ വെയ്ക്കുമ്പോൾ രതിയ്ക്കു മുമ്പ്, ആടിയുലഞ്ഞ് ദുസൂചനകൾ കടക്കും ഉടൽ ഉടൽ, രതിയ്ക്ക് മുമ്പും പിമ്പും നടുക്ക് രതി രതി ഒരലങ്കാരമാവും ഇടങ്ങളിൽ പതിയേ രതിയുടെ വ്യാകരണ ഗ്രന്ഥമാവും ഉടൽ രതി ഒരു കിളിക്കൂട് ഉടലുകൾ കിളിക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ രതി കഴിഞ്ഞ ഉടൽ  മടങ്ങും കല മുകളിൽ ഒരു ചന്ദ്രനാവുന്നു ഇടം രാത്രിയും വാഹ