ഇത്തിരി വൈകി വന്ന ആകാശം

ചിറകിൽ തീ പിടിച്ച പക്ഷി
പിടിച്ച തീയേ,
ഉടലായി കൊണ്ടുനടക്കുന്നു

ഇപ്പോൾ
തീയും ഉടലും
നീയും ഞാനുമാകുന്നു

പക്ഷി,
നമ്മൾ പൂരിപ്പിക്കാതെ ഒഴിച്ചിട്ട
ആകാശത്തിലെ
ഒരിടവും

പെയ്യാൻ
ഒരായിരം തുള്ളികൾ കൊണ്ട്
പതിവ് പോലെ
വൈകിയ മഴ
നമ്മുടെ ഉടലുകൾ മേയുന്ന
കാടാകുന്നു

ഇന്ന് നല്ലമീനൊന്നും
കിട്ടീല്ലെടിയേ
ഒരിത്തിരി ഒണക്കമീൻ വാങ്ങിച്ചു
എന്ന പരാതിയിൽ,
കക്ഷത്ത്
ചുരുട്ടി  വെച്ചിരിക്കുന്ന
ഒരു കഷ്ണം കടലാസിൽ
എന്നേയും നിന്നേയും
തീയേയും
കിളിയേയും
ഒരു നെടുവീർപ്പിൽ
പൊതിഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്ന
ഒരാളാകുന്നു;
ഒരിത്തിരി വൈകി വന്ന
ആകാശം.

സ്റ്റോപ്പ്

രണ്ട് ചിത്രശലഭങ്ങളുടെ
സ്റ്റോപ്പുകൾ

രണ്ടെന്ന അക്കം തന്നെ
ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റയ്ക്ക്
ഓരോ
സ്റ്റോപ്പാകുന്നു

ഒന്നിച്ച്
ഒരുമിച്ച് രണ്ടാകുമ്പോൾ
ഒറ്റയ്ക്ക്
ഒരൊറ്റ കാത്തുനിൽപ്പും

2

മുമ്പിലും പിറകിലുമായി
ഇരമ്പിച്ച്
കൊണ്ടുനിർത്തുന്ന
രണ്ടാകാശങ്ങൾ

ഓരോ ചിത്രശലഭങ്ങളും
രണ്ട് ആകാശങ്ങളിലുമായി
ഒറ്റയ്ക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക്
കയറിപ്പോകുന്നു

അതിൽ
രണ്ടാമത്തെ ആകാശം
ഒന്നാമത്തെ ആകാശത്തെ
ഓവർടേക്ക് ചെയ്യുന്നിടത്തുവെച്ച്
സോളമൻ പ്രണയം കൊടുക്കുന്നത് പോലെ
ഞാൻ അവളെ
ഇറുക്കി
മുറുക്കി
കുലുക്കി
മുത്തുന്നു

ഞങ്ങൾ രണ്ട് മുന്തിരിക്കുലകൾ

3

ഇപ്പോൾ
ആകാശം
രണ്ട് കന്യാസ്ത്രീകൾ

ഞങ്ങൾ
പരസ്പരം കുരിശ് വരയ്ക്കുന്ന
രണ്ടു പുതിയ ഉടലുകൾ

ശലഭങ്ങൾ,
ആകാശം മറിച്ചുനോക്കുന്ന
രണ്ടു ബൈബിളാകുന്നു

ഞങ്ങൾ
ഒരൊറ്റ ഏകാന്തത
മറിച്ചുനോക്കുന്ന
രണ്ടാത്മാക്കൾ.

ഓർമ്മ കുറച്ചധികം ചേർത്ത..

ഒരു കുരുവിക്കൂടിലെ
മൂന്നാമത്തെ കുരുവിക്കുഞ്ഞിനെ
തൊടുന്നു,
മൂന്നെന്ന അക്കം
ഒഴിച്ചിട്ട
എണ്ണൽ സംഖ്യയാകുന്നു

ഏറെനാൾ
പാട്ടുകളൊന്നും കേൾക്കാതിരുന്നിട്ട്
പുതിയതായി
കേൾക്കുമ്പോൾ,
കേൾക്കുന്ന
നാലാമത്തെ പാട്ടിനോട് തോന്നുന്ന
അഞ്ചാമത്തെ അപരിചിതത്വം
അവളെന്ന
കുരുവിക്കുഞ്ഞാകുന്നു.

ഞാനിപ്പോൾ
സംഗീതം പോലെ
അവളുടെ ഇന്നലെകൾ
കുറച്ചധികം
ചേർത്ത പാട്ട്

പാട്ടിന്
കുരുവിക്കുഞ്ഞിന്റെ
കാലുകൾ,
അകലത്തിന്റെ
തൂവലുകൾ
അവളുടെ
കേട്ടുകേൾവിയുടെ തലോടലുകൾ
അവളുടേതുമാത്രമായ
അരികുകൾ

ഓർമ്മ
കുറച്ചധികം ചേർത്ത
അവളെന്ന
കുരുവിക്കുഞ്ഞിന്
എന്നേ പോലെ
രൂപമില്ലാത്ത ഒന്നിനെ
അസ്തമിച്ച സൂര്യന്റെ
അധികം വന്ന
അതിശയത്തിന്റെ പൊടികൾക്കിടയിൽ
തൊട്ടും തടവിയും
കേട്ടും
തിരിച്ചറിയുവാനുകുന്നില്ലല്ലോ..

കിളിയൊച്ചച്ചൂട്

ഉണർന്നാൽ
മഴവില്ലാകണം

തിരിഞ്ഞും
മറിഞ്ഞും
കിടന്ന്
മേഘമായതാണ്

ഉറക്കം തന്നെ
അപ്പോഴും ആകാശം

ഓലമേഞ്ഞ
വാരിയിൽ നിന്നും
വെള്ളം വീഴുന്ന
ഇന്നലെകളുടെ
കിളിയൊച്ച

ഒരു കട്ടൻകാപ്പിയുമെടുത്ത്
മഴ മാത്രം
അതിന്റെ ചൂടിന്,
വെളിയിൽ
വന്നിരിയ്ക്കുന്നു..

വെട്ടം

സൂര്യനെന്ന തെരുവിലെ
വെട്ടത്തിന്റെ
നാലാമത്തെ വീട്

പുലരി ഒരു കത്താണ്,
കളഞ്ഞുപോയ
പകൽമുളച്ചിയുടെ വിത്തും

ഇന്നലെകളാണ്
ഇലകൾ

കാത്തിരിപ്പ്
എന്തോ
ചുവയുള്ള കായും

അതിശയമെന്ന് പറയട്ടെ
ഇന്നങ്ങോട്ട്,
അവധിയിൽ പ്രവേശിച്ച
പോസ്റ്റ്മാനാകുന്നു,
ദിവസം...

പുതിയ സൂര്യൻ

ഞാനും മറ്റൊരാളുടെ
നൃത്തവും ഒരിടത്തിരിക്കുന്നു
ഇരുന്നിരുന്ന്
നൃത്തം എൻറേതാവുന്നു
ഞാൻ മറ്റൊരാളും..

അടുത്ത്
അപ്പൂപ്പന്താടിമുഖമുള്ള
ഒരുവൾ.

അവൾക്ക്
അണിവിരലിൽ
പുഴ
മറവിയുടെ ഉടൽ..

ഞാൻ
അവൾ വെയ്ക്കുന്ന
തൊട്ടാവാടിച്ചുവടുകൾ...

എന്നിൽ ചാരിവെച്ച്
അവളുടെ ഉടലിലേയ്ക്ക്
കയറിപ്പോകുന്ന
ചിത്രശലഭങ്ങൾ

അവർക്ക്
തുള്ളികളുടെ
ഗോവണി

കയറുന്തോറും
പൂമ്പാറ്റക്കാലുകളിൽ
നിന്നും അടർന്നുവീഴുന്ന
കാലങ്ങളുടെ പൂമ്പാറ്റകൾ

ഇറ്റുന്ന ആഴങ്ങൾ

ശലഭങ്ങൾക്കും
അവയുടെ ചിറകിനും
പറക്കലിനും
വെവ്വേറെ ഭ്രാന്തുകൾ

ഉയരം
അവയുടെ ഭ്രാന്ത്
ഒരുമിച്ച്
മായ്ച്ചുകളയുന്ന മായ്പ്പ്കട്ട

അവൾ എന്റെ ഉയരം
ഞാൻ അവളുടെ ആഴത്തിന്റെ
നാലാം ചിറക്

വെറും ശബ്ദംകൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കാവുന്ന
അനുകരണ കലയാവുന്നു
അവളുടെ
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ കടൽ

പെയ്യുന്നതായി
തകർത്ത് അഭിനയിക്കുകയാണ്
ഞങ്ങളുടെ
ഭ്രാന്തുകളുടെ മഴ
നുരയും പതയും വരുന്നതിനിടയിൽ
ഞാനതിന്
ഒരു തുള്ളി കൊണ്ട്
ഡബ്ബ് ചെയ്യുന്നു.

എന്ന് വെച്ചാൽ
ഒന്നുമില്ല,
പറഞ്ഞാൽ കേൾക്കാത്ത
ദിക്കുകൾ കടന്ന്
കിഴക്കുദിക്കുമായിരിയ്ക്കും
കൂടുതൽ കവിതകളടങ്ങിയ
ഒരു പുതിയ സൂര്യൻ!

പൊതിച്ചോറ്

പൂവ് വിരിയാനെടുക്കുന്ന
സമയത്തിന്റെ പൊതിച്ചോറ്
പൂവിന്റെ അമ്മ അരച്ച്
കൊടുത്തുവിട്ട ചമ്മന്തിയാകുന്നു
മണം

ദൂരെ
വെള്ളത്തിന്റെ അറ്റത്ത്
വേര്
കൈ കഴുകുന്ന ശബ്ദത്തിന്റെ
കൊതിയഴിക്കുന്ന
മണ്ണ്

മഴ മൈലാഞ്ചിയിട്ട
അണ്ണാൻകുഞ്ഞാകുന്നു
മണ്ണിന്റെ വിശപ്പ്..