നിശ്വാസം

മറവി അതിന്റെ താമരയിലയിൽ ഒരാകൃതി പൊതിഞ്ഞെടുക്കുകയും അതിന് ഒരു പേര് തിരഞ്ഞ് വസന്തം തട്ടിമറിച്ചിടുകയും ചെയ്തു ഞാൻ അതിന്റെ അടുത്ത്, എന്റെ പൂക്കൾ കുരുങ്ങിയ ഉടലുമായി ചെല്ലുന്നു ആദ്യമായി ഉണ്ടായ ദിവസം ആദ്യസന്ധ്യ എടുത്തുനോക്കി സാവകാശം സമയം, തിരികെ വെയ്ക്കുന്നിടത്ത് വിരിയുന്നതെല്ലാം വന്ന്, ഉടലിൽ തട്ടും സുഖം വസന്തത്തിനൊപ്പം തട്ടിമറിഞ്ഞ് വീണുകിടക്കും നീ ഇപ്പോഴങ്ങോട്ട് പെറ്റിട്ട സന്ധ്യ എന്ന വരിയുടെ സാധ്യത പരിശോധിച്ച് മടങ്ങുകയാണ്, കവിത. അരികിൽ  ചേക്കേറലുകൾ അടക്കിപ്പിടിച്ച കിളി അതും, ഉടൽ നിറയെ  കവിതയുടെ മടക്കമുള്ളത് നിന്റെ ഉടലിലെ  ഏറ്റവും മടികൂടുതലുള്ള കോശങ്ങൾ ഉമ്മ വെയ്ക്കാൻ എന്റെ കവിതയിലെ ഒരു വാക്കിന്റെ പുറപ്പാട് അധികം ആരവമില്ലാത്ത  ഒച്ചയാണ് കൂടെ കാലിലെ ചിലമ്പ് അതിന്റെ ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ഒച്ച മറിച്ചുനോക്കിയിരിക്കുന്നു. താളുകളാണ് ഉടലുകൾ ഇമകൾ മറിച്ചുനോക്കലുകൾ കീറലുകൾ അതിലടക്കം കുത്തിക്കെട്ടലുകൾ മാത്രമാണ് ജീവിതം ആദ്യമായി ചേക്കേറാൻ മറന്ന കിളി ചേക്കേറുന്നതിന്റെ ബാലപാഠങ്ങൾ, മറിച്ചുനോക്കിയിരിയ്ക്കുന്നു അസ്തമയത്തിന്റെ ഇലയുള്ള സൂര്യൻ ഒന്ന് മറ്റൊന്നിന്റെ മൊട്ടാവും ഇരുട്ട് ജീവിതം പോലെയല്ല, ആമ്പർഗ്രീസ് പോലെ  ഒരു വ