Skip to main content

കൊഴിഞ്ഞു വീണ പ്രണയം

കൊഴിഞ്ഞു വീണ
പൂവിന്റെ ഇതളിൽ
മഞ്ഞു തുള്ളിയുടെ
ആഴത്തിൽ
ചോരയുടെ നിറം  കൊണ്ടെടുത്ത
കുഴിയിൽ
ഞാനെന്റെ
പ്രണയം എന്ന നുണയുടെ
അവസാനമണവും
അടക്കി കഴിഞ്ഞു

ഇനി വിഷത്തിന്റെ
സ്വപ്നം കഴിച്ചു
മരിച്ച എന്റെ ഉറക്കം
കളഞ്ഞ്
ഏകാന്തതയിലേക്ക്
മാത്രം വളരുന്ന
രാത്രി മരച്ചില്ലയിൽ
ഈ വെട്ടം അണഞ്ഞ
നിലാവിൽ ചാരി
ഒരിത്തിരിനേരം

നാളെ
വെയിൽ ഇലയാക്കി
ഈ രാമരങ്ങൾ
വരൾച്ചയിലേക്ക്
വേരാഴ്ത്തി  കത്തും മുമ്പേ
മഴത്തുള്ളിയേറ്റു മരിച്ച
തണുത്ത വെടിയുണ്ടയാകണം
ജീവിതമേ
നിന്റെ മാറിൽ തന്നെ

Labels:

Comments

  1. Cv Thankappan22 November 2014 at 17:53

    രാമരങ്ങൾ.............
    ആശംസകള്‍

    ReplyDelete
  2. Shahid Ibrahim22 November 2014 at 17:55

    നല്ല വരികൾ

    ReplyDelete
  3. സൗഗന്ധികം22 November 2014 at 19:06

    കവിതേൽ ഇങ്ങനെയൊക്കെ എഴുതി വച്ചെങ്കിലും, ഭായീടെ ജീവിതമരച്ചില്ലകളിൽ പ്രണയപുഷ്പങ്ങൾ വാടാതിരിക്കട്ടെ. കേട്ടോ.? :) നല്ല കവിത ഭായ്‌.


    ശുഭാശംസകൾ......





    ReplyDelete
  4. Salim kulukkallur22 November 2014 at 20:53

    പ്രണയം അടക്കം ചെയ്തവരുടെ നോവ്‌ ...

    ReplyDelete
  5. ajith22 November 2014 at 23:19

    ഇഷ്ടം രേഖപ്പെടുത്തുന്നു

    ReplyDelete
  6. drpmalankot23 November 2014 at 16:30

    പ്രണയം എന്ന നുണയുടെ
    അവസാനമണവും
    അടക്കി കഴിഞ്ഞു

    ReplyDelete
  7. വീകെ24 November 2014 at 13:32

    ആശംസകൾ.....

    ReplyDelete
  8. കീയക്കുട്ടി 24 November 2014 at 15:18

    ഞാനെന്റെ
    പ്രണയം എന്ന നുണയുടെ
    അവസാനമണവും
    അടക്കി കഴിഞ്ഞു

    ReplyDelete
  9. Pradeep Kumar25 November 2014 at 21:46

    വരികളെ ആസ്വദിച്ചു

    ReplyDelete
  10. Muralee Mukundan , ബിലാത്തിപട്ടണം 2 December 2014 at 16:06

    അല്ലാ കൊഴിഞ്ഞ് വീഴാത്തതേതാ..?

    ReplyDelete

Post a Comment

ജനപ്രിയ പോസ്റ്റുകൾ

കലണ്ടറുകൾ കാടുകൾ

നിൻ്റെ വായനാശ്വാസം  എൻ്റെ കവിതയുടെ മുഖത്തടിക്കും നീ എന്തിനാണ് കവിത വായിക്കുന്നതെന്ന ചോദ്യം ഒരു കപ്പിലെടുത്ത് നിൻ്റെ മുന്നിലേക്ക് എൻ്റെ കവിതയിലെ ഒരോ വാക്കും  നീക്കിനീക്കി വെക്കും നിൻ്റെ മുന്നിൽ എൻ്റെ കവിതയുടെ ചൂട് ചൂര്, ചോദ്യം ഉടൽ, ചോദ്യത്തിൻ്റെ പിടിയുള്ള കപ്പ് എരിയുന്നതിൽ നിന്നും  ഒരു കർപ്പൂരം വെക്കും രാജി ഉടൽ മാത്രമല്ല നാളങ്ങളും ആളലും മാടി ഒതുക്കി നമ്മൾ ഉടൽ, എരിയുന്ന കർപ്പൂരം പോലെ  തീയതികളിലേക്ക് നീക്കിനീക്കി വെക്കുന്നു ആനന്ദമൃഗം  രതികൾ തീയതികൾ കടുവാപ്പാടുള്ള കാറ്റ് ഉടലുകൾ കലണ്ടറാവുന്ന ചുവരുകളിൽ മൃഗം ഇറങ്ങുന്ന തീയതികുറിച്ചിട്ട കലണ്ടറാവും   നമ്മുടെ ഉടലുകൾ ഉടൽ കർപ്പൂര മണമുള്ള കടുവ തീയതികളുടെ കാൽപ്പാടുകൾ  നിലത്ത്, ചുവരിലും ഉടലിലും. കടുവപ്പാടുള്ള തിയതികൾ എന്ന് കലണ്ടറുകൾ!
Post a Comment
Read more

ഹൃദയഭാരം

മധുരം വിളമ്പി അരികിൽ തളർന്നു കിടന്ന അധരത്തിൽ കുറച്ചൊരു ലാളന കൂടുതൽ പകർന്നു നൽകിയ പരിഭവത്തിൽ രാവേറെ ചെന്നിട്ടും ഉറങ്ങാതെ പിണങ്ങി കിടക്കുന്ന കണ്‍പീലിയിൽ നിശ്വാസത്താരാട്ട് പാടി മെല്ലെ ചുംബിച്ചുറക്കുന്ന പ്രണയ ശ്വാസം അതുകണ്ട് ഉള്ളിൽ കുശുമ്പ് കുത്തി ഏതോ അധികാരം ഉറപ്പിക്കുവാൻ മാറിൽ പടർന്നുകേറി പറ്റികിടക്കുന്നു അമാവാസി നിറമുള്ള മുടിയഴക് ആ കാഴ്ച്ച  കണ്ടു നാണിച്ചു രാത്രി അന്ന് ധൃതിയിൽ   മടങ്ങുമ്പോൾ പുലരിയിൽ ഉറക്കമുണർന്ന നെഞ്ചിൽ എഴുന്നേൽക്കാനാവാത്ത ഹൃദയഭാരം ആ ഭാരം കണ്ടെത്തുവാൻ  നെഞ്ചിഴ കീറി മെല്ലെ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ കണ്ടു ഹൃദയത്തിൽ മിടിക്കുന്ന മറ്റൊരു ഹൃദയത്തിൻ തനിപ്പകർപ്പ്‌
11 comments
Read more

രാമായണ പാരായണം

രാമന്നു പാര് ഒരു വില്ലായിരുന്നുവോ? സ്വയം അഗ്നിയായി ബാണമായ് മാറിയോ സീതതൻ ചാരിത്ര്യ ശുദ്ധിയിൽ തറച്ചുവോ? ക്ഷത്രീയ ധർമത്തിൻ മാനമായി കാത്തുവോ? ഭർത്താവായി സീതതൻ മേനിയിൽ അലിഞ്ഞുവോ സീതതൻ ഒപ്പം മണ്ണിൽ ലയിച്ചുവോ? രാജ്യഭരണവും ഭാര്യയും ഒന്നായി പുലർത്തുവാൻ രാജ ധർമം അനുവദിച്ചീടിലും ആര്യപുത്രനായി സീതാപൂജ ചെയ്യുവാൻ മായാമാനിനെ പിടിച്ചങ്ങു നൽകുവാൻ തന്റെ ക്ഷത്രീയ രക്തം തടസ്സമായെങ്കിലോ? സ്വയം കത്തി അഗ്നിയായി സീതയെ ശുദ്ധി കരിച്ചുവോ പരിശുദ്ധയായ് സീതയെ തിരികെ കൊടുത്തുവോ പവിത്രമായി സ്ത്രീത്വമായ്, കന്യക രത്നമായി പോരാടി നേടിയ രാവണ വിജയം സീതക്കായ് കല്കാൽ പാതിവൃത്യമായ് നിവേധിച്ചുവോ? അമ്മയാം ഭൂമിക്കു തിരികെ നീ നല്കിയോ എരിഞ്ഞടങ്ങിയോ വിണ്ടു കീറിയ ഭൂമിതൻ വിള്ളലിൽ സീതയെ വിഴുങ്ങിയ ഭൂഗര്ഭ ആഴിയിൽ എരിഞ്ഞടങ്ങിയോ അഗ്നിയായി കനലുമായ് രാജ്യ ഭാരത്തിൻ ചിതാ സിംഹാസനങ്ങളിൽ  സ്വയം എരിയുന്ന അരചനായ് രാജനായ് ചാരമായി മാറിയോ ഉരുകി ഒലിച്ചുവോ രാമാ നിന് ചിത്തവും മാനവും ഭൂമി പിളര്ന്നു സീതയെ കൈ കൊള്ളുവാൻ ഭൂമിയായി അമ്മ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും.. ദശരഥനായി സ്വാന്തനമേകുവാൻ രാമായണംഇനിയും തുണക്കണം 
6 comments
Read more