ഏതോ നക്ഷത്രം
പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്
എറിഞ്ഞു കളഞ്ഞ
രാത്രിയെ
ഇന്നലെയുടെ കൂൺ പോലെ
നിലാവിൽ പിടിച്ചുനിൽക്കുന്നു
ചന്ദ്രൻ.
ഞാനും പിടിച്ചുനിൽക്കുന്നുണ്ട്
കവിതയിൽ.
പുറത്ത്
കവിത തഴച്ചുവളരുന്ന
ഒച്ച
അതെടുത്ത്
അകത്തുവെയ്ക്കുന്നുണ്ട്
ചില വിരലുകൾ
കാട്
ഏകാന്തതയുടെ വേര്
അത് വല്ലപ്പോഴും പുറത്തെടുത്ത്
സന്ധ്യയുടെ നിറം കൊടുത്ത്
അകത്ത് വെയ്ക്കുമായിരുന്നു
സ്വന്തമായി ഉണ്ടായിരുന്ന
മറവികൾ
ഉള്ളത് പരാജയത്തിന്റെ സൂചി
എന്റെ പൊരുതലുകൾ എന്നും
ഉള്ളിൽനിന്നും തുന്നിത്തന്നുകൊണ്ടിരുന്നതും
അതാണ്
വിരലുകളിൽ ഒന്നുമാത്രം അരുവി
അതിന്
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ഒഴുക്ക്
തെരക്കുകൊടുത്ത്
വളർത്തിയതാവണം
വിരലുകൾ
ബാക്കിയുള്ളതെല്ലാം അനുവാദം
പൊതുവേ നേരത്തിന്റെ
കണക്കെടുത്ത്
അനുവാദമില്ലായ്മകളോടുള്ള
മാപ്പുചോദിപ്പുകളാണല്ലോ
ജീവിതം
ഇരുട്ടിയിട്ടുണ്ട്
ഉടലിന്റെ വിലക്കുണ്ട്
കൈകളിൽ വിലങ്ങും
ഇനി വിരലുകളെ മേയ്ക്കുവാനിറങ്ങട്ടെ
ഞാനും
ഇതുവരെ ചെയ്ത തെറ്റുകളും.
പൊതുവേ നേരത്തിന്റെ
ReplyDeleteകണക്കെടുത്ത്
അനുവാദമില്ലായ്മകളോടുള്ള
മാപ്പുചോദിപ്പുകളാണല്ലോ ജീവിതം..