നിലാവിൽ നിന്നും നിലാവിലേയ്ക്ക്
ചാടും
പുൽച്ചാടി
കലയെന്ന തൊട്ടിടുന്ന വാക്കിന്റെ തിരുത്തിനാൽ
ചന്ദ്രനാവുന്നത് പോലെ
അതിൽ ഊറിക്കൂടും
അപ്രതീക്ഷിതം എന്ന പദം,
ചാട്ടം തൊട്ട്
മാനം കലയാക്കുന്നു.
പാതി ചാടിയ
ചാട്ടത്തിന്റെ ചന്ദ്രക്കല തൊട്ട് മാനം
വാക്കിന്റെ മുകളിൽ വെയ്ക്കുന്നു
നിശ്ചലതയുടെ ശിവനാക്കുന്നു
ശബ്ദിയ്ക്കുന്നതിന് മുമ്പുള്ള ഡമരുകം
അപ്രതീക്ഷിതം
എന്ന വാക്കു കൊണ്ട്
നൃത്തത്തെ,
അതിന്റെ നിശ്ചലതയുടെ പാതിയേ
തൊട്ടതാകുമോ?
2
ചാട്ടം ഒഴിച്ചുവെച്ച
നിശ്ചലതയുടെ കുപ്പി
എന്റെ കൈകളിലെ പച്ചവിരൽ
കാതിന്റെ പച്ചത്തുള്ളനെ
മിനുങ്ങുന്നത് തൊട്ടിട്ട്
മിന്നാമിനുങ്ങിനെ അനുഗമിയ്ക്കുന്ന കാത്
ഓരോ വാക്കും നിശ്ശബ്ദം,
പച്ചത്തുള്ളനെ ചുമക്കുന്നു
അഴിച്ചേക്കാവുന്ന
ഷൂലേയ്സാവുന്ന പച്ചത്തുള്ളൻ
വെളിച്ചത്തിന്റെ ഷൂലേയ്സ്
നിശ്ചലതയുടെ സുഷിരം
നിശ്ചലതയിലേയ്ക്ക് തുളുമ്പുന്ന അതിന്റെ ചാട്ടം
ഇരുഭാഗത്തേയ്ക്കും പിന്നി
ചാട്ടം കെട്ടിവെയ്ക്കുന്നു
ചാട്ടം കൊണ്ട്,
ഒരു ശൂന്യത തുടച്ചുകളയാമെങ്കിൽ,
കാപ്പിപ്പൊടി നിറമുള്ള ശൂന്യത
അതിൽ ഉപയോഗിച്ച ആകാശം തൂക്കുന്നു
തടഞ്ഞില്ല
വിചാരത്തിന്റെ തൂവലുള്ള കിളി
എരിയുന്ന മെഴുകുതിരിയുടുത്ത
തിരക്കിന്റെ തിരുരൂപമേ,
ശലഭങ്ങളുടെ പാർപ്പിടസമുച്ചയമായി
ഇനി ഞാൻ നിന്നെ ആകാശത്തിന് പരിചയപ്പെടുത്തിയേക്കും.
തുളുമ്പുമോ തീ പൊള്ളലേറ്റ വണ്ണം
ഒരു പച്ചത്തുള്ളൻ അസൂയ
ഒന്നും ഇട്ടിട്ടില്ല
പ്രണയത്തിന്റെ നേർച്ചപ്പെട്ടിയിൽ
ഒന്നും ചെയ്യില്ല
വെറുതെ,
ശലഭങ്ങൾക്കൊപ്പം
ആകാശത്തിന്റെ അസൂയ കണ്ടിരിയ്ക്കും.
എവിടെയും എത്തിപ്പെടാത്ത ചാട്ടങ്ങൾ
ReplyDelete