Skip to main content

Posts

മരം ഒരുറക്കംതൂങ്ങലിനെ വേരാക്കും വിധം

വീഴുന്നതിന് മുമ്പ് ഒരിലയുടെ പാളിനോട്ടം ഉറങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ് ഒരു താരാട്ടിലേക്ക് അതും കേൾക്കുന്നതിന് മുമ്പിലേക്ക് കേൾക്കുന്നതിൻ്റെ തൂവൽ പോലെ താരാട്ടിന് മുന്നിലേക്ക് വന്ന് വീഴും ഉറക്കത്തിൻ്റെ ഒരില ഒരു പാളിനോട്ടമുണ്ട് ഉറക്കത്തിനും, കേട്ട താരാട്ടിലേക്കും കുഞ്ഞിലേക്കും അതും ഉറങ്ങിയതിന് ശേഷവും  ഉറങ്ങുന്നതിന് മുമ്പും ഒരു പക്ഷേ ഒരമ്മയോളം മുകളിൽ വെള്ളമൊഴിച്ച് ചന്ദ്രൻ മാറ്റിവെക്കും കലകളുടെ താരാട്ട് അതും ഇരുട്ടുന്നതിനും തൊട്ട് മുമ്പ് ഉറക്കം കൺപോളകളിൽ കുറിച്ചുവെച്ച് താരാട്ടിൽ ഒഴുകിപ്പോകും രണ്ടിലകൾ കുഞ്ഞിൻ്റെ കാലടികൾ ഉറക്കുന്നത് ഒരമ്മയാണെങ്കിലോ എന്നും ഉറക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന കുഞ്ഞ് അരികിലില്ലങ്കിലോ ഞെട്ടുകൾ അഴിച്ചിട്ട് തുമ്പുകൾ വാരിക്കെട്ടിവെച്ച് ചില്ലകൾ കഴുകിക്കമഴ്ത്തിയ മരങ്ങൾക്ക് ചോട്ടിലേക്ക് ചേക്കേറും ഇലകൾ തൂവലുകൾ എല്ലാം ഉറക്കി ഒരു കിളിയുടെ ഉറക്കംതൂങ്ങലുകൾ ഏറ്റുവാങ്ങും മരം ഉറക്കം കിനിയും മുലഞ്ഞെട്ട് പാലൊച്ച കേൾപ്പിക്കാതെ മുലഞ്ഞെട്ടിൻ്റെ വാൽസല്യത്തിലേക്ക് അതിൻ്റെ മടങ്ങിപ്പോക്ക് അപ്പോഴും അമ്മമണങ്ങളിൽ കൺപോളയോളം തങ്ങിനിൽക്കും  ഒരു കുഞ്ഞ്താരാട്ട് അതിൻ്റെ നക്ഷത്രത്തിൽ കണ്ണടച്ച് കിടക്കും ഡിസംബർ, ആകാശത്തിൽ.

കൗതുകത്തിൻ്റെ കലപ്പകൾ

ജീവിതത്തോടുള്ള കൗതുകം നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കുവാനായി വേണ്ടി മാത്രം കൗതുകം,  ഇനിയും ഒട്ടിക്കാത്ത  ഒരു വശം, ഒരു മൂല ജലമായ സ്റ്റാമ്പായി, സങ്കൽപ്പിച്ചു നോക്കി മേൽവിലാസങ്ങളുമായി,  കലഹിക്കും ഒരു തപാൽ ഉരുപ്പടിയാകും  ദുഃഖം. പതിയേ പ്രണയസുഷിരങ്ങളുള്ള ഒരു സ്റ്റാമ്പായി നനഞ്ഞാൽ ഒട്ടാവുന്ന പശ, ഒരു വശത്ത് ജലത്തിൻ്റെ പതിവുകൾ  മറുഭാഗത്ത് ഒരു മേൽവിലാസമായിരുന്നോ ഭ്രമണം ഒരു തപാൽഉരുപ്പടിയായിരുന്നോ ബുദ്ധൻ എന്നൊക്കെ സംശയിച്ചു നോക്കി പ്രണയത്തിൻ്റെ തീപ്പൊരി ചിതറും ഇടങ്ങളിൽ ചുണ്ടോട് ചേർത്ത്  ഒരു പിൻകഴുത്ത്, വെൽഡ് ചെയ്ത് ചേർക്കാവുന്ന വിധം കൗതുകങ്ങളുടെ വെൽഡറാവുകയായിരുന്നു കുരുവി അതിൻ്റെ ചുണ്ടിനെ പൂക്കളോട് ചേർക്കുമ്പോൾ അരക്കെട്ടിൻ അരികിലേ വിരിഞ്ഞ ചെമ്പരത്തികൾ കൗതുകങ്ങളിലേക്ക് ചിതറും വിധം അവൾ ടാറ്റുവിൻ്റെ ചകിരിയിൽ പിൻ കഴുത്തിൽ ഓർക്കിഡ് പുഷ്പങ്ങൾ നട്ടുവളർത്തുന്നവൾ ചകിരിയും ടാറ്റുവും  ഓർക്കിഡ് പുഷ്പനിറങ്ങളിൽ അവളുടെ പിൻകഴുത്തിൽ വന്ന് വിരിയുന്നു ധ്യാനത്തിൻ്റെ ടാറ്റു ചെയ്ത ബുദ്ധൻ ആകാശത്തിൻ്റെ ടാറ്റു ചെയ്ത അവളുടെ നാഭിക്കരികിലെ കിളി ഇലകൾ വകഞ്ഞ്  അടിവയറിനോട് ചേർന്ന് അതിൻ്റെ ചേക്കേറൽ ചില്ലകൾ ചേക്കേറാൻ നേരം അവൾ പക്ഷിക്ക് മന:പൂർവ്വ

നൃത്തവാങ്മൂലങ്ങൾ

നൃത്തം ചെയ്തവരിൽ നിന്ന് മുദ്രകൾ മാത്രമല്ല, നൃത്തവും ഉടലോടെ പിടിച്ചെടുക്കും പിടിച്ചെടുത്ത ഉടലുകൾ തിരിച്ചെടുക്കുവാനെന്ന വണ്ണം ഉടലുകളുമായി ബന്ധപ്പെടുവാനുള്ള എൻ്റെ ശ്രമങ്ങൾ ഒരു നൃത്തച്ചുവടുകളും  തിരിച്ചറിയുന്നില്ല വിശ്വസിക്കുമോ നൃത്തം വെച്ചിട്ടില്ല എന്നുള്ള സത്യവാങ്മൂലങ്ങൾ മാത്രമാവുകയാണ് എൻ്റെ നടത്തം!

നിശ്ശബ്ദതയുടെ അറുപത്തിനാല് കലകൾ

ഒരു വായനക്കാരൻ്റെ പരാതി ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റായതിന് ശേഷം യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ കഠിനതടവുകാരനാവുകയും സങ്കൽപ്പങ്ങളുടെ പരോൾ അപ്രീതിക്ഷിതമായി അനുവദിക്കപ്പെടുകയുമായിരുന്നു, അതും കവിതയിൽ ഋതു ഏതോ ഒരു പൂവിൻ്റെ  തടവുകാരനായതിൽ പിന്നെ സൂര്യൻ  വിഷാദത്തിൻ്റെ സുഗന്ധം ഒഴിച്ചു വെക്കും അസ്തമയത്തിൻ്റെ അത്തറുകുപ്പി എന്നും അത്തറാകാത്തപ്പോൾ വിഷാദം, സുഗന്ധത്തിൻ്റെ ചിറകടികളുള്ള കിളികൾ എന്നും സങ്കൽപ്പിക്കുവാൻ എനിക്കായിട്ടുണ്ട് സങ്കൽപ്പത്തിൽ ഞാൻ ചേക്കേറുവാൻ ഒരു കിളിയുടൽ കടം വാങ്ങിക്കുന്നു ഉണരുമ്പോൾ ഉടൽ തിരികേ മേടിക്കുവാൻ കിളികൾ  അവയുടെ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളിൽ വന്ന് ചിറകടിക്കുന്നു വ്യത്യസ്ഥമായി പൂക്കൾ വിരിയുന്നത് എങ്ങിനെ എന്ന് നിരീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു വ്യത്യസ്ഥമായ ആവൃത്തികളിൽ ചന്ദ്രനെ എടുത്തുവെച്ച് ആകാശത്തിൻ്റെ പ്രതികരണങ്ങൾ നിരീക്ഷിച്ചു. ചായയിൽ ഏലക്കയുടെ രുചി  കലരുന്നത് പോലെ കാലുകൾ നടത്തത്തിൽ, ഉടൽ അതിൻ്റെ വെറുതേയിരുപ്പിൽ കലർന്നു വേനലിൽ നിന്ന് വെയിൽ, തിരികേയെടുത്തു മടങ്ങുകയാവണം സൂര്യൻ വെറുതേയിരിപ്പിൽ നിന്നും ഉടൽ തിരികേയെടുക്കുന്നു ഏലക്കാ മണമുള്ള കാലുകൾ എന്ന് നടത്തം നിരീക്ഷിക്കുന്നു യാഥാർത്ഥ്യത്തിനും സങ്കൽപ്പത്തിനും അപ്പുറം ശരിക്ക

ഓണബുദ്ധൻ

ഓണബുദ്ധൻ നിറങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുന്ന ഇടം ഓണം ചാരി ഭാഷക്ക് പുറത്തിറങ്ങി ഒരു വാക്കാവും മാവേലി മഹാബലിയെ ഉണർത്താതെ വാക്കുകളുടെ കനമെടുക്കാതെ വശങ്ങളിലൂടെ  പൂക്കളുടെ കാലടിപ്പാടുകളുള്ള ഓണം കടന്നുപോകുന്നു ഓരോ നിറങ്ങൾക്ക് മുന്നിലും കാലടികളുടെ ഇലയിട്ട് അപ്പോഴും മാവേലിയിരിക്കുന്നു ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള നിലാവൊഴിച്ച് പതിവ് പോലെ ഒരു രാത്രി ഓണമെടുക്കുന്നു പുഴ ഒരു വെള്ളാരംങ്കല്ലിൻ്റെ അതിഥിയാവുന്നിടത്ത് ഇനിയും നൂൽക്കാത്ത നൂലിൻ്റെ ഓണനൂൽ ചർക്കകൾ ഇനിയും ചവിട്ടിതാഴ്ത്താത്ത കാലടികളുടെ നെയ്ത്തുകാരനാവും മാവേലി മാവില മണം പൂക്കുല താളങ്ങൾ അന്തിത്തിരി ഉരുകലുകൾ ഇനിയും ഓണം ആഘോഷിക്കാത്ത നാലുമണിപ്പൂക്കളുടെ വിരിയുന്ന തിരക്കിന്നരികിൽ വിരിയുന്നതിൻ്റെ ആവർത്തനങ്ങൾ, ഓണമെണ്ണുന്നു മാവേലി, ഒപ്പം അയാളുടെ ഓണക്കല്ലെടുത്തു തഴമ്പിച്ച വാമനൻ തുമ്പിയും കാലുകളുടെ തീർത്ഥം ഓരോ പൂക്കളും നിറങ്ങളിൽ ഏറ്റു വാങ്ങുന്നിടത്ത് ശംഖ് ആകൃതിയുള്ള കാലത്തെ ശബ്ദം കൊണ്ട് പുതുക്കിപ്പണിത്, ആഘോഷിക്കാതെ പോയ ഓണത്തിൻ്റെ നിശ്ശബ്ദതയിരിക്കുന്നു അലിയുന്ന കൂടത്തിൻ്റെ തമിര് തീയുടെ ചൂട് തൻ്റെ ശബ്ദത്തിനരികിൽ അനാദികാലങ്ങളുടെ ഓണക്കൊല്ലൻ ഏത് വിഷാദത്തിൻ്റെ അതിഥിയാവും ഇത്തവണയും ഓണം

തൽസമയം നീലനിറം

കാട് സ്വന്തമായുള്ള അമ്പ് കടം വാങ്ങിയ വേടൻ ദേഹത്തിൻ്റെ തിരിച്ചടവ് മുടങ്ങിയ ആത്മാവ് സ്വന്തമായുള്ള കൃഷ്ണൻ വയസ്സായ കാലുകൾ വയസ്സായ പീലികൾ ഓരോ നോക്കിലും വയസ്സാവും ധർമ്മവും പ്രായത്തിൻ്റെ അമ്പുകൾ കൃഷ്ണനേ ഉന്നം വെക്കുന്നു അപ്പോഴും ലക്ഷ്യം  പ്രായം  എന്നിങ്ങനെ സാധൂകരണങ്ങൾ കൃഷ്ണന് മുന്നിൽ  മാനെന്നും വേടനെന്നും  കുലയ്ക്കപ്പെടും അമ്പുകൾ കൃഷ്ണൻ തൽസമയം ഇര  വേട്ടക്കാരൻ എന്ന തരിശ്ശ് 2 പ്രായത്തിൻ്റെ അമ്പുകൾക്ക്  വേടനും കൃഷ്ണനും ഒരേസമയം മൂർച്ചകൂട്ടുന്നു അരികിൽ കാഴ്ചക്കാരനാകും വേട്ടക്കാരൻ ദാഹത്തിൻ്റെ ഭാഷയിൽ  ചിറകടിക്കും വേഴാമ്പലുകൾ കൃഷ്ണൻ അതിൽ ഇനിയും ഉയരാത്ത ഏതോ വേഴാമ്പലിൻ ചിറക് 3 പഴക്കമുള്ള കാലുകൾകൊണ്ട് കൃഷ്ണൻ, വെച്ചുതീരാത്ത നൃത്തംവെയ്ക്കുന്നു അതിൻ്റെ ചലനങ്ങളിലേക്കും മുദ്രകളിലേക്കും ചാരി, അതിൻ്റെ നിശ്ചലതക്കും അരികിലിരിക്കുന്നു വേടനിൽ നിന്നും വേട്ടക്കാരനിലേക്ക് ഇനിയും പുറപ്പെടാത്ത ഒരമ്പിൻ്റെ അകലം വില്ലിൻ്റെ ഞാണൊലി ഇനിയും കൊള്ളാത്ത ഒരമ്പിൻ്റെ ദൂരം ഒപ്പം ഭാരവും കൃഷ്ണൻ വഹിക്കുന്നു ഇനിയും പുറപ്പെടാ അമ്പിൽ ചാരി വേട്ടക്കാരനും നിൽക്കുന്നു 4 എല്ലാ ചലനങ്ങളും കഴിഞ്ഞ് ലക്ഷ്യവും നിശ്ചലതയും കഴിഞ്ഞ്  ഓരോ അമ്പും ചെന്ന് എ

ഇനി ശരിക്കും

ജലത്തിലേക്ക് നീന്താനിറങ്ങുന്നത് പോലെ നടക്കുവാനിറങ്ങുന്നു ജലം കാലമാകുന്നു ഉടലിൻ്റെ മണ്ണ് മാന്തി ജലം നീന്തെലെന്ന്  മുന്നിൽ നീലനിറമുള്ള മണ്ണ് ഉടൽ നിറയേ മഞ്ഞപ്പൂക്കൾ സൂര്യകാന്തിഭരണി ചരിക്കുന്നു വിരലുകളുടെ താറാക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ കാലിൽ വന്ന് പകൽ കൊത്തുന്നു വിരലുകൾ അതിൽ, പതിയേ ചരിയുന്നു പഴയ പാട്ടുകൾ കൊടുക്കുവാനുണ്ടോ എന്നൊരുവൾ അവൾക്ക് പഴയകാതുകൾ, പഴയ ജമന്തികൾ തൂക്കിവാങ്ങും ഋതുകൾ അവൾക്ക് പഴയ  ചെന്തമിഴെടുക്കും മൊഴികൾ അവൾ, കറുത്തകുപ്പിവളകളണിഞ്ഞ്, ഏത് നിമിഷവും ഒരു, തമിഴത്തിയായേക്കാവുന്നവൾ അവൾക്ക് മുന്നിൽ എഴുത്തച്ഛൻ തുമ്പികൾ അരികിൽ ഭാഷമുല്ലകൾ എൻ്റെ ഋതു അതിൻ്റെ പഴക്കം അവയ്ക്ക് കൊടുക്കുവാനുണ്ടാകണം പൂക്കൾപഴക്കം  എനിക്കിപ്പോൾ മുറ്റം നിറയേ നിറം നഷ്ടപ്പെടും പൂക്കൾ മന്ദാരങ്ങൾ ജാതിമുല്ലകൾ ജമന്തികൾ സങ്കടമല്ലികൾ  ഏത് നിമിഷവും ആശ്രമത്തിൻ്റെ സന്ദർശകരജിസ്ട്രറിൽ, അവൾ വെച്ചേക്കാവുന്ന ഒപ്പ് എനിക്ക് മുന്നിൽ നിറം കടുപ്പിച്ച് ജമന്തിയാകുന്നു സന്ന്യാസിയല്ല എന്ന എൻ്റെ ഉറപ്പ് എനിക്ക് പിന്നിൽ ഒരു പൂവുമാകാതെ ഒരു മൊട്ടിലും തട്ടാതെ എൻ്റെ ഉറപ്പ് അതിൻ്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ പറക്കൽ കുറച്ച് വെച്ച്  അവളുടെ കൂടെ നടക്കുവാനിറങ്ങും  ഓരോ ചിറകട