പച്ച കള്ളത്തെ വെള്ള പുതപ്പിച്ചു
കാവി മണ്ണിൽ പ്രതിഷ്ടിച്ചപ്പോൾ
നാം സ്വതന്ത്രരായി മരിച്ചു വീണു
എന്നിട്ട് അത് അയൽക്കാരൻ എന്ന്
കരുതി സന്തോഷത്തോടെ കരയുന്നു
സൂര്യൻ തന്റെ രശ്മികൾ കൊണ്ട് വെയിൽ വരയ്ക്കുന്നു ഭൂമിയത് വേനൽ എന്ന കവിതയായി തെറ്റിച്ചു വായിക്കുന്നു സൂര്യൻ നാണിച്ചു വെയിൽ നനച്ചു; മായ്ച്ചു കളയുന്നു ഭൂമിയത് മഴ എന്ന ഒരു ചിത്രമായി ആസ്വദിച്ച് കറങ്ങീടുന്നു മരം ഇലകൾ കൊണ്ട് ഈ കാഴ്ചകൾ കണ്ടു രസിച്ചീടുന്നു ചെടികൾ അതിനെ കാറ്റെന്നു വിളിച്ചു കളിയാക്കുന്നു കാറ്റ് ലജ്ജിച്ചു കടൽ വെള്ളത്തിൽ ഒളിച്ചു കളിച്ചീടുന്നു ശാസ്ത്രം അതിനെ തിരമാല എന്നു വിളിച്ചു, തെളിയിക്കുന്നു ഇതെല്ലാം വിശ്വസിക്കുന്നവരെ സമൂഹം മനുഷ്യരെന്നു കരുതുന്നു നല്ലമനുഷ്യരെ മതങ്ങൾ ദൈവങ്ങൾ എന്ന് തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നു ദൈവങ്ങൾ യുക്തി വച്ച് ചെകുത്താനിൽ ഒളിക്കുന്നു... ചെകുത്താൻ അന്ധമായി പുരോഹിതരെ വിശ്വസിച്ചീടുന്നു സുഖിക്കുവാൻ പണം നിർബന്ധമുള്ള പുരോഹിതർ പണത്തിനു വേണ്ടി ചെകുത്താനെ ദൈവം എന്ന് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിക്കൊടുക്കുന്നു!
കള്ളമാണിന്ന് സത്യം
ReplyDeleteഎനിക്കിഷ്ടം കള്ളവും, കള്ളം പറയല്ലേ അജിത്‌ ഭായ്
Deleteഎള്ളോളമില്ലാ പൊളിവചനം..
ReplyDeleteകവിത ഇഷ്ടമായി.
ശുഭാശംസകൾ...
ഓണം ഇപ്പൊ പാകിസ്ഥാനിലാ!
Deleteനന്ദി സൌഗന്ധികം
പച്ച കള്ളം കൊള്ളാം ഇപ്പം പല നിറത്തിലും കള്ളം കിട്ടും
ReplyDeleteശരിയാണ് നിധീഷ് പറഞ്ഞത് കള്ളമേ കിട്ടു.. പലനിറത്തിൽ.. നിറം തന്നെ ഒരു കള്ളമല്ലേ? വായുവിനും വെള്ളത്തിനും നിറം ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടാവാം അത് സത്യമായത്! അത് സഹിക്കാൻ കഴിയാത്തത് കൊണ്ടാവാം മലിനമായാലും അതിനും നാം നിറം പകരുന്നതും
Delete